lezing

Pauline Boudry / Renate Lorenz

Moving Backwards

In het kader van ons 150 jarig bestaan en de daaraan gerelateerde evenementen, hebben we kunstenaars Pauline Boudry en Renate Lorenz uitgenodigd om te praten over hun recente presentatie op de Biënnale van Venetië, ‘Moving Backwards’. Het werk stelde onder meer de modernistische noties van vooruitgang en lineaire tijd ter discussie.

Vertrekkend vanuit het gevoel verworven rechten te verliezen door recente reactionaire bewegingen, onderzoekt ‘Moving Backwards’ verzetspraktijken waarbij postmoderne choreografie en urban dance worden gecombineerd met guerrillatechnieken en elementen van queer underground cultuur. Een filminstallatie met vijf performers uit verschillende dansachtergronden verkent een verwarrende routine van achterwaartse bewegingen en hun tijdelijke en ruimtelijke betekenis. Bepaalde delen van de choreografie, solo's en groepsbewegingen worden achterwaarts uitgevoerd, anderen worden digitaal omgedraaid, waardoor twijfel en dubbelzinnigheden ontstaan in de installatie als geheel. In een omgeving die de kunstenaars een ‘abstracte club’ noemen, wordt de beklemmende ervaring van de temporele en ruimtelijke onzekerheid aangevuld met een moment van reflectie op de globale kwesties die ‘Moving Backwards’ adresseert. In een krant met brieven gericht aan het publiek, delen kunstenaars, choreografen, activisten en geleerden hun visie op de notie van regressie in onze tijd.

“In onze werken grijpen we regelmatig terug op bestaand materiaal; een partituur, een muziekstuk, een film, een foto of een voorstelling, waarbij we uitgesloten of onleesbare momenten van utopie als archeologen proberen op te graven.

We werken met performance om zo verschillende tijden te kunnen samenvoegen en te belichamen. Met deels fictieve, deels cross-temporale en soms zelfs conflicterende waarheden tot gevolg: in ‘To Valerie Solanas’ verzamelen we een aantal muzikanten om een minimalistische partituur uit 1970 uit te voeren, waarbij we op een denkbeeldige manier kennismaken met de componist Pauline Oliveros en haar ideeën over de kracht van het luisteren. In ‘I Want’ brengen we een ontmoeting tot stand tussen de punkdichter Kathy Acker, kunstenaar Sharon Hayes, en de transgender- en gevangenisactivist Chelsea Manning, die in 2010 geclassificeerde informatie over de oorlog in Irak naar WikiLeaks lekte. De performers in onze films zijn choreografen, kunstenaars en muzikanten, met wie we een langdurig gesprek voeren over performance, de betekenis van zichtbaarheid sinds de vroege moderniteit, de pathologisering van lichamen, maar ook over vriendschap, glamour en verzet.

Onze films tonen lange reeksen van performances, waarbij het niet gaat om ‘acteren’. Zo is er bijvoorbeeld de (drag)performer Werner Hirsch, een performer met wie we vaak hebben samengewerkt, die er niet op uit is om op een conventioneel overtuigende manier een rol te spelen. Hirsch verbeeldt eerder een verlangen naar menselijke en niet-menselijke objecten, door middel van een reeks zorgvuldig uitgevoerde handelingen en praktijken, die worden vastgelegd en herhaald in de projectie in de tentoonstellingsruimte. Het onderwerp is de performativiteit van de performance, de acties, de handelingen en hun effecten.

We zien de camera meestal als een mede-performer. Het camerawerk reflecteert op de gewelddadige geschiedenis van de visualisatie. Het bepaalt het kader dat het publiek laat zien of juist daarin belemmert. De bewegingen van de camera leggen ontmoetingen vast tussen performers of performer en publiek. Tegelijkertijd integreren we lijnen van verlangen, de conventies van fetisjisme en de glamour van filmportretten (met de waarde die daaraan wordt toegekend) in de beelden van de voorstelling. We zijn geïnteresseerd in de vraag hoe 'normaliteit' vandaag de dag kan worden bewerkt, hoe verschillen kunnen worden beleefd zonder voortdurend ontkracht te worden, zonder te worden toegeëigend en zonder in te gaan op de voorwaarden die een neoliberale economie stelt aan integratie.”

Bio

Pauline Boudry en Renate Lorenz werken sinds 2007 samen in Berlijn. Ze maken installaties die de spanning tussen zichtbaarheid en onzichtbaarheid choreograferen.

Hun meest recente werk, ‘Moving Backwards’, met de choreografen/performers Latifa Laâbissi, Werner Hirsch, Julie Cunningham, Marbles Jumbo Radio en Nach ging in première in het Zwitserse Paviljoen van de 58ste Biënnale van Venetië. ‘Telepathic Improvisation’ met Marwa Arsanios, MPA, Ginger Brooks Takahashi en Werner Hirsch, ging in 2017 in première in Participant, New York. ‘Silent’ met Aérea Negrot, ging in november 2016 in première op de Biënnale van Moving Image in Genève. In 2015 werd ‘I Want’ met een performance van Sharon Hayes, getoond in hun solotentoonstelling in Kunsthalle Zürich en Nottingham Contemporary. Recente solotentoonstellingen waren onder meer ‘Ongoing Experiments with Strangeness’ in de Julia Stoschek Collection, Berlijn, ‘Telepathic Improvisation’ in het Centre Culturel Suisse Paris (2018) en CAMH Houston (2017), ‘Portrait of an Eye’ in Kunsthalle Zürich (2015), ‘Loving, Repeating’ in Kunsthalle Wien (2015), ‘Patriarchal Poetry’ in Badischer Kunstverein (2013), ‘Aftershow’ in CAPC Bordeaux (2013), ‘Toxic Play in Two Acts’ in South London Gallery (2012), en ‘Contagieux! Rapports contre la normalité’ in het Centre d'Art Contemporain Genève (2011).

Op zaterdag 14 maart is het werk van Pauline Boudry / Renate Lorenz te zien bij Ellen de Bruijne Projects. De opening is van 17.00 – 19.00.

Publieksprogramma

Onze agenda met events, presentaties en lezingen.

Archief